 Photo Louis Monnier |
|---|
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
JULES ROY
Son oeuvre et sa maison à Vézelay
Ecrivain français
Maison Jules Roy
Jules Roy est un écrivain et officier français, né le 22 octobre 1907 à Rovigo (actuellement Bougara en Algérie) et mort le 15 juin 2000 à Vézelay (Yonne). Il est enterré au cimetière de Vézelay.
Obéissant à Pétain, il publiera, en 1940, le livre : La France sauvée par Pétain dans lequel il affiche pleinement son adhésion vichyste. Toutefois, après le débarquement des Alliés de novembre 1942 en Afrique du Nord, il change de camp pour la France libre de De Gaulle et part pour la Grande-Bretagne où il combattra dans la Royal Air Force comme commandant de bord dans le groupe de bombardement Guyenne. Durant cette période il va effectuer 36 missions de bombardement de nuit, en particulier au-dessus de la vallée de la Ruhr en Allemagne; épisode de sa vie qui lui inspirera son roman "La Vallée heureuse" qui lui vaudra de gagner le prix Renaudot 1940 décerné en 1946, ainsi que quinze jours d'arrêt de rigueur de la part de sa hiérarchie militaire qui a peu apprécié le livre. Il participe à la guerre d'Indochine comme officier de communication, mais en juin 1953, jugeant que l'armée française se déshonore par ses méthodes dans cette guerre, il la quitte en démissionnant avec le grade de colonel.
Il se tourne alors pleinement vers la littérature. Après la mort de son ami Albert Camus dont il admirait les qualités intellectuelles, il dénonce publiquement la guerre d'Algérie et ses atrocités. Durant la période de la guerre d'Indochine et d'Algérie, il collabore au magazine L'Express avec l'appui de Jean Daniel, qu'il quitte après être entré en conflit avec le fondateur et directeur du journal Jean-Jacques Servan-Schreiber. Jean-Jacques Servan-Schreiber raconte dans ses mémoires qu'il a offert le livre de Jules Roy sur la bataille de Dien Bien Phu au président John Kennedy en 1963. Celui-ci l'a fait traduire et résumer par sa femme Jacqueline Bouvier qui lisait parfaitement le français. Robert McNamara et Robert Kennedy se sont également procuré ce livre.
En 1978, Jules Roy s'installe à Vézelay, au Clos du Couvent, face à la basilique. Il y passera les vingt dernières années de sa vie, continuant d'écrire, résumant sa vie et son œuvre, recevant ses amis dont le Président François Mitterrand qui l'éleva au grade de grand-croix de la Légion d'honneur en 1990. Il développa sur la fin une adoration mystique envers Marie-Madeleine, patronne de la basilique. Après sa mort, sa maison est devenue une maison d'écrivain, labellisée « Maison des Illustres » et un centre littéraire où l'on organise des soirées littéraires et des expositions. Un étage est réservé aux écrivains en résidence. Le public peut visiter les jardins et le bureau de l'écrivain, conservé en l'état.
Maison Jules Roy
Jules Roy is a French writer and officer, born October 22, 1907 in Rovigo (now Bougara in Algeria) and died June 15, 2000 in Vézelay (Yonne). He is buried in the cemetery of Vézelay.
Obedient to Petain, he published, in 1940, the book: France saved by Petain in which he fully displayed his Vichy adhesion. However, after the November 1942 Allied landing in North Africa, he switched to De Gaulle's Free France and departed for Great Britain where he fought in the Royal Air Force as commander in the bombing group Guyenne. During this period he will carry out 36 night bombing missions, especially over the Ruhr valley in Germany; Episode of his life which inspired his novel "La Vallée heureuse", which won him the Renaudot 1940 prize awarded in 1946, as well as a fortnight of rigorous arrest from his military hierarchy who had little appreciation for the book. He participated in the Indochina war as a communications officer, but in June 1953, deeming the French army dishonored by his methods in this war, he left it by resigning with the rank of colonel.
He then turned to literature. After the death of his friend Albert Camus, whose intellectual qualities he admired, he publicly denounced the Algerian war and its atrocities. During the Indochina and Algerian War, he collaborated with the magazine L'Express with the support of Jean Daniel, whom he left after having entered into conflict with the founder and director of the newspaper Jean-Jacques Servan- Schreiber. Jean-Jacques Servan-Schreiber recounts in his memoirs that he offered the book of Jules Roy on the battle of Dien Bien Phu to President John Kennedy in 1963. He had it translated and summarized by his wife Jacqueline Bouvier who Read French perfectly. Robert McNamara and Robert Kennedy also purchased this book.
In 1978, Jules Roy settled in Vézelay, at the Clos du Couvent, opposite the Basilica. He spent the last twenty years of his life, continuing to write, summarizing his life and work, receiving his friends including President François Mitterrand who raised him to the rank of Grand Cross of the Legion of Honor in 1990. At the end he developed a mystical adoration of Mary Magdalene, the patron saint of the basilica. After his death, his house became a writer's house, labeled "Maison des Illustres" and a literary center where literary evenings and exhibitions are organized. One floor is reserved for writers in residence. The public can visit the gardens and the writer's office, preserved as is.
Go to our store to buy our souvenirs in the form of posters, postcards and other items.
Maison Jules Roy
Jules Roy es un escritor y oficial francés, nacido el 22 de octubre de 1907 en Rovigo (actualmente Bougara en Argelia) y murió el 15 de junio de 2000 en Vézelay (Yonne). Está enterrado en el cementerio de Vézelay.
Obedeciendo a Pétain, que publicó en 1940 el libro: Francia salvado por Pétain en la que se muestra plenamente su pertenencia Vichy. Sin embargo, tras el desembarco aliado en noviembre de 1942 en el norte de África, que cambia de lado a la Francia libre de De Gaulle y se fue a Gran Bretaña, donde va a luchar en la Fuerza Aérea Real como capitán en el grupo de bombardeo guyenne. Durante este tiempo se llevará a cabo 36 misiones de bombardeo la noche, sobre todo en el valle del Ruhr en Alemania; episodio de su vida que inspiró su novela "Happy Valley", que le valió ganar el premio Renaudot 1940 otorgado en 1946, y quince días de detención cerca de su jerarquía militar que no le gustaba el libro. Participó en la guerra de Indochina como oficial de comunicaciones, pero en junio de 1953, dictaminando que el ejército francés fue deshonrado por sus métodos en esta guerra, que deja al renunciar con el grado de Coronel.
Se dio la vuelta completamente a la literatura. Después de la muerte de su amigo Albert Camus que admiraba las cualidades intelectuales, denunció públicamente la guerra de Argelia y sus atrocidades. Durante el período de la guerra de Indochina y Argelia, colaboró con la revista L'Express con el apoyo de Jean Daniel, que abandonó después de entrar en conflicto con el fundador y editor de Jean-Jacques Servan Schreiber. Jean-Jacques Servan-Schreiber dice en sus memorias que le ofreció el libro de Jules Roy sobre la batalla de Dien Bien Phu a presidente John Kennedy en 1963. Esto se ha traducido y resumido por su esposa Jacqueline Bouvier perfectamente leer francés. Robert McNamara y Robert Kennedy también se adquirieron este libro.
En 1978, Jules Roy se trasladó a Vézelay, el Convento del Clos, frente a la basílica. Pasó los últimos veinte años de su vida, sin dejar de escribir, que resume su vida y su obra, recibiendo a sus amigos entre ellos el presidente François Mitterrand, que le trajo la Gran Cruz de la Legión de Honor en 1990. amplió en el extremo adoración mística con María Magdalena, patrona de la basílica. Después de su muerte, su casa se convirtió en la casa de un escritor, llamado "Casa de la Ilustre" y un centro literario donde se organiza eventos literarios y exposiciones. Hay una planta reservada para los escritores en residencia. El público puede visitar los jardines y la oficina del escritor, conservados en el estado.
Ir a la tienda a comprar nuestros recuerdos en forma de carteles, postales y otros artículos.
Maison Jules Roy
Jules Roy ist ein Schriftsteller und Französisch Offizier, geboren 22. Oktober 1907 in Rovigo (derzeit Bougara in Algerien) und starb 15. Juni 2000 in Vézelay (Yonne). Er ist auf dem Friedhof von Vezelay begraben.
Gehorchen Petain, veröffentlichte er das Buch im Jahr 1940: Frankreich gerettet von Petain, in dem er seine Vichy-Mitgliedschaft voll anzeigt. Doch nach der Landung der Alliierten im November 1942 in Nordafrika, wechselt er die Seiten zu Freies Frankreich von de Gaulle und links für Großbritannien, wo er in der Royal Air Force als Kapitän bei der Bombardierung Gruppe kämpfen Guyenne. Während dieser Zeit wird er 36 Nacht Bombenangriffe durchführen, vor allem über das Ruhrgebiet in Deutschland; Episode in seinem Leben, das seinen Roman „Happy Valley“ inspiriert, das brachte er den Renaudot 1940 Preis 1946 ausgezeichnet zu gewinnen, und in der Nähe Arrest 15 Tage von seiner militärischen Hierarchie, die das Buch nicht mochte. Er nahm an dem Krieg in Indochina als Kommunikationsoffizier, aber im Juni 1953 entschieden, dass das Französisch Armee durch seine Methoden in diesem Krieg entehrt wurde, läßt er durch mit dem Rang eines Obersts resigniert.
Er wandte sich voll auf die Literatur. Nach dem Tod seines Freundes Albert Camus er die intellektuellen Qualitäten bewundert, prangerte er öffentlich den Krieg in Algerien und seine Grausamkeiten. Während der Zeit des Krieges in Indochina und Algerien arbeitete er mit dem Magazin L'Express mit Unterstützung von Jean Daniel, die er mit dem Gründer und Herausgeber von Jean-Jacques Servan nach in Konflikt links Schreiber. Jean-Jacques Servan-Schreiber sagt in seinen Memoiren, dass er das Buch von Jules Roy über die Schlacht von Dien Bien Phu an Präsident John F. Kennedy im Jahr 1963 angeboten Dies wird übersetzt und zusammengefasst von seiner Frau Jacqueline Bouvier perfekt Französisch lesen. Robert McNamara und Robert Kennedy wurden auch dieses Buch beschafft.
Im Jahr 1978 zog Jules Roy zu Vézelay, das Kloster des Clos, gegenüber der Basilika. Er verbrachte die letzten 20 Jahre seines Lebens zu schreiben fort, zusammenfasst sein Leben und seine Arbeit, empfängt seine Freunde darunter Präsident François Mitterrand, der ihm das Großkreuz der Ehrenlegion im Jahr 1990 gebracht. erweiterte er am Ende mystische Verehrung der Maria Magdalena, Schutzpatronin der Basilika. Nach seinem Tod wurde sein Haus ein Haus des Schriftstellers, die mit „House of Illustrious“ und ein literarisches Zentrum, wo es literarische Veranstaltungen und Ausstellungen organisiert. Eine Etage ist für Schriftsteller in residence vorbehalten. Die Öffentlichkeit kann die Gärten besuchen und das Büro des Schriftstellers, in dem Zustand erhalten.
Zum Speicher unsere Souvenirs in Form von Plakaten, Postkarten und andere Gegenstände zu kaufen.
Maison Jules Roy
Jules Roy è un ufficiale scrittore e francese, nato 22 ottobre, 1907 a Rovigo (attualmente Bougara in Algeria) e morì 15 Giugno 2000 a Vézelay (Yonne). È sepolto nel cimitero di Vezelay.
Obbedendo Pétain, ha pubblicato nel 1940 il libro: Francia salvato da Pétain in cui si mostra pienamente la sua appartenenza Vichy. Tuttavia, dopo lo sbarco degli Alleati nel novembre del 1942 in Nord Africa, cambia i lati per Francia libera di De Gaulle e parte per la Gran Bretagna, dove combatterà nella Royal Air Force come capitano nel gruppo bombardamenti Guyenne. Durante questo periodo si esibirà 36 missioni di bombardamento di notte, in particolare sulla valle della Ruhr in Germania; episodio della sua vita che ha ispirato il suo romanzo "Happy Valley", che gli è valso il premio Renaudot vincere 1940 assegnato nel 1946, e vicino all'arresto di quindici giorni dalla sua gerarchia militare che non amava il libro. Ha partecipato alla guerra in Indocina come un ufficiale addetto alle comunicazioni, ma nel giugno 1953, stabilendo che l'esercito francese è stato disonorato dai suoi metodi in questa guerra, lascia dimettendosi con il grado di colonnello.
Si voltò completamente alla letteratura. Dopo la morte del suo amico Albert Camus che ammirava le qualità intellettuali, ha denunciato pubblicamente la guerra in Algeria e le sue atrocità. Durante il periodo della guerra in Indocina e in Algeria, ha collaborato con la rivista L'Express con il sostegno di Jean Daniel, che ha lasciato dopo il suo arrivo in conflitto con il fondatore e redattore di Jean-Jacques Servan Schreiber. Jean-Jacques Servan-Schreiber dice nelle sue memorie che ha offerto il libro di Jules Roy sulla battaglia di Dien Bien Phu a presidente John Kennedy nel 1963. Questo si è tradotto e sintetizzato dalla moglie Jacqueline Bouvier perfettamente leggere il francese. Robert McNamara e Robert Kennedy sono stati acquistati questo libro.
Nel 1978, Jules Roy si trasferisce a Vezelay, il Convento del Clos, di fronte alla Basilica. Ha trascorso gli ultimi venti anni della sua vita, continuando a scrivere, che riassume la sua vita e la sua opera, che riceve i suoi amici tra cui il presidente François Mitterrand, che lo ha portato la Gran Croce della Legion d'Onore nel 1990. ha ampliato alla fine l'adorazione mistica a Maria Maddalena, patrona della basilica. Dopo la sua morte, la sua casa è diventata la casa di uno scrittore, con l'etichetta "Casa di illustri" e di un centro letterario, dove organizza eventi letterari e mostre. Un piano è riservato per gli scrittori in residenza. Il pubblico può visitare i giardini e l'ufficio dello scrittore, conservati nello stato.
Vai a negozio per acquistare i nostri ricordi in forma di manifesti, cartoline e altri oggetti.
Maison Jules Roy
Джулс Рой, писатель и французский офицер, родился 22 октября 1907 года в Ровиго (в настоящее время Bougara в Алжире) и умер 15 июня 2000 года в Vézelay (Йонна). Он похоронен на кладбище Новгородского.
Повиновение Петен, он опубликовал в 1940 году книгу: Франция сохраненную на Петена, в котором она полностью отображает свое членство Vichy. Тем не менее, после высадки союзников в ноябре 1942 года в Северной Африке, он меняет стороны к Свободной Франции де Голль и уехал в Англию, где он будет сражаться в ВВС в качестве капитана в группе бомбардировки Guyenne. За это время он будет выполнять 36 ночи бомбометания, особенно на долину Рура в Германии; эпизод в его жизни, который вдохновил его роман «Счастливая долина», которая принесла ему выиграть приз Renaudot 1940 награжден в 1946 году, и через пятнадцать дней близкий арест с его военной иерархии, которые не любили книгу. Он участвовал в войне в Индокитае в качестве офицера связи, но в июне 1953 года, постановив, что французская армия опозорилась своими методами в этой войне, он уходит, уйдя в отставку в звании полковника.
Он полностью повернулся к литературе. После смерти своего друга Альберта Камю он восхищался интеллектуальные качества, он публично осудил войну в Алжире и его злодеяний. Во время войны в Индокитае и Алжире, он сотрудничал с журналом L'Express, при поддержке Жан Дэниел, который он оставил после вступления в конфликт с основателем и редактором Жан-Жак Серван Шрайбер. Жан-Жак Servan-Schreiber говорит в своих мемуарах, что он предложил книгу Джулс Рой о битве Дьенбьенфу президенту Джону Кеннеди в 1963 году Это перевело и обобщаются его жена Жаклин Бувье отлично читать по-французски. Роберт Макнамара и Роберт Кеннеди были также закуплены эту книгу.
В 1978 году Джулс Рой переехал в Новгородский, монастырь Клоса, напротив базилики. Он провел последние двадцать лет своей жизни, продолжая писать, суммируя свою жизнь и свою работу, получая его друзей, включая президента Франсуа Миттерана, который принес ему Большой крест ордена Почетного легиона в 1990 году. он расширил на конце мистического обожание к Марии Магдалине, покровителю базилики. После его смерти, его дом стал дом писателя, с надписью «Дом Прославленный» и литературный центр, где он организует литературные мероприятия и выставки. Один этаж зарезервирован для писателей проживания. Общественность может посетить сады и офис писателя, сохранившиеся в государстве.
Перейти в магазин, чтобы купить наши сувениры в виде плакатов, открыток и других предметов.
Maison Jules Roy
ジュールス・ロイ（アルジェリア現在Bougara）ロヴィーゴで1907年10月22日生まれ、作家、フランスの将校で、ヴェズレー（ヨンヌ県）で、2000年6月15日に死亡しました。彼はヴェズレーの墓地に埋葬されています。
フランスペタンによって保存され、それは完全にそのヴィシーのメンバーシップを表示するには：従うペタンは、彼が1940年に本を出版しました。しかし、北アフリカにおける1942年11月における連合軍の上陸後、彼はドゴールの自由フランスに側面を変更し、彼は爆撃グループにキャプテンとして空軍に戦うイギリス放置しますギュイエンヌ。この時間の間に彼は、特にドイツのルール渓谷の上に36回の夜の爆撃任務を実行します。彼は1946年に授与さルノドー1940賞金を獲得獲得した彼の小説「ハッピーバレー」、および本を嫌い彼の軍の階層から15日間の近く逮捕に影響を与えた彼の生活の中でのエピソード。彼は、通信士官としてインドシナ戦争に参加したが、1953年6月には、フランス軍がこの戦争での彼の方法で不渡りたことを判決、彼は大佐のランクの辞任で残します。
彼は、文献に完全になりました。彼の友人アルベール・カミュの死は、彼が知的資質を賞賛した後、彼は公にアルジェリアとその残虐行為の戦争を非難しました。インドシナやアルジェリア戦争の期間中、彼はジャン=ジャック・Servanの創始者と編集者との競合に入ってくるの後に残さジャン・ダニエル、の支援を受けて雑誌L'Expressで協力しましたシュライバー。ジーン・ジャックス・サーバン・シュライバーは、彼が1963年に大統領のジョン・ケネディのディエンビエンフーの戦いについてのジュール・ロイで本を提供する。これは、翻訳されたと彼の妻ジャクリーン・ブーヴィエでまとめたことが彼の回顧録で述べています完全にフランス語をお読みください。ロバート・マクナマラとロバート・ケネディも、この本を入手しました。
1978年、ジュールス・ロイ大聖堂の向かい、ヴェズレー、クロの修道院に移動しました。彼は1990年に名誉の軍隊のグランドクロス彼を連れて来た社長フランソワ・ミッテラン含む彼の友人を受け、彼の人生と彼の作品をまとめ、書き込みを続け、彼の人生の最後の20年間を過ごしました。彼はマグダラのマリア、聖堂の守護聖人に終了神秘的な崇拝に拡大しました。彼の死後、彼の家には、作家の「イラストの家」というラベルの付いた家、それが文学的なイベントや展示会を開催し、文学の中心となりました。一階は居住地で作家のために予約されています。国民は庭園や状態で保存作家のオフィスを訪問することができます。
ポスター、ポストカードやその他の項目の形で私たちのお土産を買いに店に行きます。
Maison Jules Roy
朱爾斯·羅伊是一名作家和法國軍官，生於1907年10月22日，在羅維戈（目前Bougara阿爾及利亞）和維澤萊（約訥）死於2000年6月15日。他被埋葬在維澤萊的墓地。
服從貝當，他在1940年出版的書：法國救了貝當在其中充分發揮其維希成員。然而，在盟軍登陸1942年11月在北非後，他改變了雙方自由法國戴高樂和離開英國，在那裡他將在英國皇家空軍作戰作為隊長被炸組GUYENNE。在此期間，他將執行36夜間轟炸任務，特別是在魯爾山谷德國;情節在他的生活中激發了他的小說“歡樂谷”，這為他贏得了贏得1940年勒諾多獎頒發於1946年，十五天從他的軍事領導誰不喜歡這本書緊密逮捕。他參加了在印度支那戰爭作為通訊官，但1953年6月，裁定法國軍隊是由他在這場戰爭方法羞辱，他離開與上校軍銜辭職。
他完全轉向了文學。他的朋友加繆去世，他推崇的智力素質後，他公開譴責阿爾及利亞和暴行戰爭。在印度支那和阿爾及利亞戰爭期間，他與合作雜誌快報的支持讓丹尼爾的他進入衝突與讓 - 雅克·塞爾的創始人和編輯後離開施賴伯。讓 - 雅克·塞爾旺 - 施賴伯說，在他的回憶錄中，他被朱爾斯·羅伊在1963年提供了本書奠邊府戰役總統約翰·肯尼迪這已轉化和他的妻子杰奎琳布維爾總結完美閱讀法語。羅伯特·麥克納馬拉和羅伯特·肯尼迪也採購了這本書。
在1978年，朱羅伊移動到維澤萊，克洛斯修道院，大教堂對面。他花了近二十年他的生活，繼續寫，總結他的生活和他的作品，接受他的朋友，包括總統弗朗索瓦·密特朗誰給他帶來榮譽軍團大十字於1990年。他擴大了年底神秘崇拜到馬利亞，大教堂的守護神。他去世後，他的房子變成了一個作家的房子，標有“光輝之家”，並在那裡舉辦文學活動和展覽的文學中心。一個樓層是在居住的作家。市民可瀏覽的花園和作家的辦公室，在狀態保存。
去商店買我們的紀念品海報，明信片等物品的形式。
Jules Roy House
Jules Roy is een Franse schrijver en officier, geboren op 22 oktober 1907 in Rovigo (momenteel Bougara in Algerije) en stierf op 15 juni 2000 in Vézelay (Yonne). Hij ligt begraven op de begraafplaats van Vézelay.
Gehoorzaam aan Pétain, publiceerde hij in 1940 het boek: Frankrijk gered door Pétain waarin hij zijn Vichy-lidmaatschap ten volle toont. Na de geallieerde landingen van november 1942 in Noord-Afrika veranderde hij van partij voor het vrije Frankrijk van De Gaulle en vertrok naar Groot-Brittannië, waar hij als kapitein in de bombardementsgroep in de Royal Air Force zou vechten. guyenne. Gedurende deze periode zal hij 36 nachtbombardementen uitvoeren, vooral over het Ruhrgebied in Duitsland; een episode uit zijn leven die zijn roman "The Happy Valley" zal inspireren, waarmee hij de prijs van Renaudot 1940, uitgereikt in 1946, won, evenals vijftien dagen bezuiniging vanuit zijn militaire hiërarchie die van het boek genoot. Hij nam deel aan de oorlog van Indochina als een communicatieambtenaar, maar in juni 1953 verliet hij, door te oordelen dat het Franse leger zichzelf onteerd met zijn methoden in deze oorlog, door af te treden met de rang van kolonel.
Hij draait zich dan volledig om naar literatuur. Na de dood van zijn vriend Albert Camus, wiens intellectuele kwaliteiten hij bewonderde, veroordeelde hij publiekelijk de Algerijnse oorlog en zijn gruweldaden. Tijdens de oorlogsperiode in Indochina en Algerije werkte hij samen met het tijdschrift L'Express met de steun van Jean Daniel, die hij verliet na in conflict te komen met de oprichter en directeur van de krant Jean-Jacques Servan. Schreiber. Jean-Jacques Servan-Schreiber vertelt in zijn memoires dat hij het boek van Jules Roy in 1963 opdroeg aan de slag bij Dien Bien Phu aan president John Kennedy. Hij liet het vertalen en samenvatten door zijn vrouw Jacqueline Bouvier, die Frans perfect lezen. Robert McNamara en Robert Kennedy hebben dit boek ook gekocht.
In 1978 verhuisde Jules Roy naar Vézelay, Clos du Couvent, tegenover de basiliek. Hij bracht de laatste twintig jaar van zijn leven door, schreef voort, vatte zijn leven en zijn werk samen en ontving zijn vrienden, waaronder president François Mitterrand, die hem in 1990 tot de rang van groot kruis van het legioen van eer verhief. Hij ontwikkelde aan het einde een mystieke aanbidding van Maria Magdalena, patrones van de basiliek. Na zijn dood werd zijn huis een schrijvershuis met het label "House of Illustrious" en een literair centrum waar literaire avonden en tentoonstellingen worden georganiseerd. Eén verdieping is gereserveerd voor schrijvers in residentie. Het publiek kan de tuinen en het kantoor van de schrijver bezoeken, bewaard zoals het is.